yine bir evleniş haberiyle günü açtım.
insanların aradığı kişileri bulması, evlemesi ve bu süreç içinde mutlu+huzurlu olması bana o kadar, okkaddar şaşılası geliyor ki, aşağıdaki planktonum gibi saf şaşkın bir ifadeyle kalakalıyorum. vay anasını!
daha gençkene yaşıtım insanların sadece evlenmiş olması haberi bile bende dumur etkisi yaratıyordu. hatta lise zamanında yakın olduğumuz rakır bi arkadaşımın evlendiği haberini alınca bende oluşan ve dışarı yansıttığım panik havasıyla kızcağızı korkutmuş, benle muhabbetini kesmesine neden olmuştum. düşününce gülüyorum: birine "bilio musun, ben evlendim eki ki" tarzı bir sevinçle mutlu haberi veriyorsun, ama karşındaki denyo "Nassı yani? nassı ya??..." diye mala bağlıyor.
eh yani, sonradan çok bi muhabbetimiz olmadığı için, benim kafamda o kız 10. sınıf sıra arkadaşım, çılgın + flörtöz + brit rakçı asi bir kız olarak yaşıyor hala. hal böyleyken seneler sonra bana, aynı konuşma içinde önce bankacı olduğunu (tamamen anti-rock bi iş..bankacılık..öeh)ve evinin kadını olduğunu söyleyince benim de dumurlara uğramam normal...di mi?
