29 Nisan 2011 Cuma

this is cuma

halbuki akşam ne güzel başlamıştı. ama yine elime dilime hakim olamadım. ne oldu? mesaj attım, mesaj geldi. mesaj attım, mesaj gelmedi. meğer kimse beni umursamıyormuş. ben kendi kendime beğenildim sanırken, her zamanki gibi hayal alemindeymişim. ayakçı olmanın altın noktasını hala öğrenemedim. daha doğrusu, öğrendim ama bi türlü uygulayamıyorum. çünkü içimdeki sevgi hayvanı devamlı ve çılgınca sevilmek istiyor. dert anlatamıyorum kendisine. sevgi göremeyince de küsüyo. el aleme aptal saptal mesajlar atıp beni rezil ediyo. karizma kalmadı. madara olduk yine. amk.