nefret dolu olmak kendi başınayken bir şekilde tolere edilen bir durum, ama evde bir nefret dolu daha varsa.. cinnete giden yolun böyle bir başlangıcı olsa gerek.

çözüm nedir gerçekten bilemiyorum. bütün olay bi herif bulup çift olmak mı yani? bu mudur hayatın anlamı. çift olunca normal mi hissedicem. ne acı. toplumun kuralları ne kadar işlemiş kanıma. dönüp dolaşıp tüm sorunların çözümü, sosyal zavallılıktan kurtulmanın tek yolu olarak çift olmayı buluyorum. insanların ilişki için cinayet işlemelerine şaşırmamak gerek.

en önemsiz kişinin düşünceleriyle bile yıkılabilen (ya da çoşabilen) biri olarak toplum içinde tek başıma gururla var olmayı gerçekten hissederek) asla başaramayacağım sanırım.

bir ilişkiye kapağı atmışların, genelde kadınların, ya çift ol ya da öl! kafasıyla savaşmam söz konusu bile olamaz. bu durumda ya, onların bana layık gördüğü başka bir zavallıyla mecburi bir çift oluşturacağım ya da dışlanmış bir tek olarak zor bir hayat geçireceğim. iki türlüsü de bok. hangisi daha bok bilemiorum. keşke güçlü olsam da yalnızlığı sadece görünüşte değil de gerçekte de kabul edebilsem. şu ana kadar bu kaçınılmaz gerçeği yalnızca kendime acımak anlamında idrak edebildim. hala saçma bir şekilde kabullenebilmiş değilim. umut dünyası. dünya üzerinde olup olmadığını bile bilemediğim bir şeyin hayali.

şu 2012 geyiği keşke gerçek olsa, keşke zihinsel bi aydınlanma yaşasak insanlık olarak. belki bu cendereden kurtulurdum o zaman.